Bartın’da yaklaşık olarak 6 bin 500 civarında engellimiz var.
Rakamları kesin olarak bilemiyoruz.
Bunların çoğu bedensel ve zihinselden oluşuyor.
Görme engellilerimiz de var.
Engelliler ile ilgili olarak kamu kurum ve kuruluşlarının ciddi çalışmaları var.
Yerel yönetimlerde büyük derecede katkı veriyor.
Engelliler günü kutlanıyor, 3 Aralık’ta.
Engelli olarak yaşamak kutlanacak bir durum değil.
Yani keyfi değil.
Engellilerimizin kendi haklarını ortaya koyabilmesi için sokağa çıkması gerekiyor.
Sokağa derken, ‘eylem yapılsın’ demiyorum. Ne kadar sokakta olurlarsa, o kadar fazla seslerini duyurabilirler.
Sinema kafeterya, parklar, resmi kurumlar, noter, iş merkezleri, alış veriş, Pazar yeri….
Daha bir sürü yer gösterebiliriz.
Kamu kurum ve kuruluşları kadar özel sektöre de önemli sorumluluklar düşüyor.
Özel sektörün de engellinin erişi bilirliğini gözden geçirmesi gerekiyor.
Burada bir denetim mekanizması da yerel yönetimlere düşüyor.
Belediyelerimizin, özel sektörde açılacak tüm işyerlerinin engelliler için erişilebilir olması şartını getirmesi gerekiyor.
İlk etapta böyle bir şeyin nasıl sağlanacağı zor gibi görünüyor.
Ancak yapılabilir.
Engellilerin geçmiş yıllarda yaşadıkları sıkıntılarını hatırlayalım.
Günümüzde çok şeyler değiştiğimi görebiliriz.
Yerel yönetimlerin olmazsa olmaz kuralının erişilebilirlik olması gerektiğini savunuyorum.
REHBERLİK ARAŞTIRMA MERKEZLERİ VE AYSU BANKOĞLU
“Türkiye’nin 81 ili ve bir çok ilçesinde bulunan Rehberlik Araştırma Merkezleri’nde (RAM) kadro sıkıntısı yaşanıyor” şeklinde kendisine, Meclis’e önerge vermesi için bir yazı göndermiştim.
Sağ olsun, bayağı ilgilendi.
Belki 6 ay oldu ama Milletvekili Bankoğlu’ndan bu konu hakkında hiçbir ses, seda yok.
Belki konuyu yetersiz görmüş olabilir.
Keşke yetersiz olduğunu tarafımıza bildirseydi.
RAM’larda öğretmen kadrosu olmasına rağmen yeterliliğine bakılmaksızın başka okullarda görev alan öğretmenler geçici görevlendirme yapılıyor.
Türkiye’de engelli nüfusu her geçen yıl artıyor. Özellikle eğitim öğretim çağında bulunan öğrencilerin
okullarda taramaları yapılıyor. Taramalarda özellikle zihinsel engeli bulunan, algılama veya geç algılama sorunu bulunan çocuklarımın Rehberlik ve Araştırma Merkezlerine yönlendiriliyor. Bu merkezlerde asıl görevi Rehberlik olan öğretmenlerimizin olmaması bu konuda aksaklıklara neden oluyor.
Bartın’ı örnek alacak olursak;
Bartın Rehberlik ve Araştırma Merkezi’nin Rehberlik Öğretmen kadrosu Milli Eğitim Bakanlığı tarafından 8 olarak belirlenmiştir. Ancak kadro sıfırdır. (6 ay öncesinde edindiğim bilgilerdi. Güncelleme yapıldığında belki kadro verilmiş olabilir)
Bartın’da aksaklık yaşanmaması adına Bartın Milli Eğitim Müdürlüğü başka okullardaki farklı branşlardaki öğretmenlerimizi Rehberlik ve Araştırma Merkezi’ne geçici görevle görevlendirmiş ve kısa süreli de olsa sıkıntıların çözülmesine katkı sağlamıştır. Ancak mevcut kadrosu olmasına rağmen bu merkezlere atama yapılmamıştır.
Kaldı ki, Rehberlik ve Araştırma Merkezinde özellikle Özel Eğitim öğretmenlerinin Ek Ders ücreti problemleri de çözüm beklemektedir. Rehber ve Özel Eğitim öğretmenlerinin aynı işleri yapmaları, nöbet ücreti almamaları, yaz ve ara tatillerinin olmaması Özel Eğitim öğretmenlilerin ve Rehberlik öğretmenlerinin Rehberlik Araştırma Merkezlerinde (RAM) çalışmak istememeleri sonucunu doğurmaktadır.
Neticesinde RAM’larda Özel Eğitim Öğretmeni ve Rehberlik öğretmeni ihtiyacı ciddi boyutlara ulaşmıştır.
Bu merkezlerde geçici olarak görevlendirilen öğretmenlerimizin RAM konusundaki yeterlilikleri de tartışma konusu olmuştur.
Şöyle ki, bu merkezlere yönlendirilen engellilerimizin hangi durumlarına bakılarak
Rehabilitasyon merkezlerine yönlendirilmesi yapıldığı da soru işaretidir. Bu merkezlerde bir çok engellinin Rehabilitasyon Merkezlerine gönderilmeyerek hem kendilerinin rehabilite edilmesi, hem de sosyalleşmeleri engellenmektedir. Kısacası engelli vatandaşlarımızın ve ailelerinin de mağduriyeti ortaya çıkmaktadır.
NOTLAR:
1. Bartın’da yaklaşık 6 bin 500 civarında zihinsel ve bedensel olmak üzere engelli vatandaşımız
bulunmaktadır,
2. Bir çok il ve büyükşehirlerde birden fazla RAM bulunmaktadır. (Örneğin Zonguldak’ta merkez ve
Çaycuma’da RAM bulunuyor)
3. RAM’larda geçici görevlendirilen öğretmenlerin yeterlilik dereceleri ne kadardır?
Türkiye’deki RAM merkezlerinin sayıları, bu merkezlerdeki kadro sayısı ve açıkları, bu kurumlarda tespitleri yapılan zihinsel ve bedensel engellilerin tam sayıları BİLGİ EDİNMEDEN alınabilir.
İşte bu şekilde kendisine TBMM’ye soru önergesi verebileceği yönünde yardımcı olmaya çalışmıştım.
Aslında ben birey görevimi yerine getirdim.
Kendisinin siyasi anlamda yoğunluğunu görüyoruz.
Bizim gibi Anadolu’da görev yapan bir gazetecinin bilgi notunu gözden kaçırmış olabilir.
Yada ilk başta dediğim gibi yetersiz veya gereksiz görmüş olabilir.
İnşallah sayın vekil, bu tür hassas konularda daha fazla hassasiyetini ortaya koyar.
Bu vesile ile “3 Aralık Engelliler Günü”nü kutlamıyorum. Tüm engellilerle birlikte, tüm kalbimle onların yanındayım. Bizim kutlayacak bir günümüz yok.
Sosyal etkinlikle olarak bu günü yaşamış olalım. Engellilerin sorunlarını sadece 1 gün değil, her daim hatırlayalım. Her zaman söyleriz.
“Bu memleketin kalkınması ve gelişmesi adına kim bir tuğla koyuyorsa, alkışlamasını biliriz.”
Ben de diyorum ki; “Kim engelliler için bir erişim sağlıyorsa, onları alkışlarız”